พะงาบ, พะงาบ ๆ หมายถึง ว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), ปะงาบ ๆปะงาบ หรือ งาบ ๆ ก็ว่า.
ว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), ปะงาบ ๆปะงาบ หรือ งาบ ๆ ก็ว่า.
ดู บ่าง.
น. ผู้ควบคุมนักโทษ.
ก. เอาอกเอาใจเกินสมควร.
ก. พรํ่าเอาอกเอาใจเกินสมควร.
ก. ทําอิด ๆ เอื้อน ๆ; เซ้าซี้.
น. ค้อนขนาดใหญ่สำหรับตีเหล็กหรือทุบหิน เป็นต้น; ของกองสุมกันขึ้นไปจนสูง, พะเนินเทินทึก ก็ว่า.